หนึ่งในสถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่และทรงคุณค่าที่สุดของประเทศจีน ตั้งอยู่ใจกลางกรุงปักกิ่ง สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์หมิง (ปี ค.ศ. 1406–1420) โดยจักรพรรดิหย่งเล่อ และต่อมาได้กลายเป็นพระราชวังหลวงของจักรพรรดิแห่งราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิงรวมกันถึง 24 พระองค์
พระราชวังต้องห้ามได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น มรดกโลกโดยองค์การยูเนสโก (UNESCO World Heritage Site) ในปี ค.ศ. 1987 และได้รับการยกย่องว่าเป็น “คอมเพล็กซ์วังโบราณที่ใหญ่ที่สุดในโลก” ด้วยพื้นที่กว่า 720,000 ตารางเมตร มีอาคารมากกว่า 8,700 หลัง และห้องกว่า 9,000 ห้อง
สถาปัตยกรรมของพระราชวังสะท้อนถึงความสมบูรณ์แบบของศิลปะจีนโบราณ ทั้งการจัดผังเมืองตามหลักฮวงจุ้ย สีแดงทองที่สื่อถึงอำนาจจักรพรรดิ และการตกแต่งลวดลายมังกรซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์ ภายในแบ่งเป็นสองส่วนใหญ่คือ
เขตหน้าวัง (Outer Court): ใช้สำหรับพิธีการและราชกิจสำคัญ
เขตในวัง (Inner Court): เป็นที่ประทับและใช้ชีวิตประจำวันของจักรพรรดิและพระสนม
จุดสำคัญภายในพระราชวัง ได้แก่
Hall of Supreme Harmony (Taihe Dian): ศาลาหลวงที่ใหญ่ที่สุด ใช้ในพิธีราชาภิเษกและงานสำคัญ
Hall of Central Harmony และ Hall of Preserving Harmony: ห้องว่าราชการของจักรพรรดิ
Imperial Garden: สวนหลวงด้านหลังวังที่ร่มรื่นและสง่างาม
ในปัจจุบัน พระราชวังต้องห้ามเปิดเป็น พิพิธภัณฑ์พระราชวัง (The Palace Museum) จัดแสดงสมบัติราชวงศ์จีน เช่น เครื่องราชกกุธภัณฑ์ ภาพวาดโบราณ เครื่องลายคราม และศิลปวัตถุอันทรงคุณค่าหลายพันชิ้น
ชื่อ “พระราชวังต้องห้าม” มาจากข้อเท็จจริงว่า ในอดีต ประชาชนทั่วไปไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้พื้นที่วังโดยเด็ดขาด ถือเป็นเขตศักดิ์สิทธิ์ที่สงวนไว้เฉพาะจักรพรรดิและราชสำนักเท่านั้น
การมาเยือนพระราชวังต้องห้ามในวันนี้จึงไม่เพียงเป็นการชมความงดงามของสถาปัตยกรรม แต่ยังเป็นการเดินย้อนเวลาเข้าสู่ “ยุคแห่งจักรพรรดิ์” ที่ยังคงสะท้อนถึงอำนาจ ความรุ่งเรือง และความลึกลับของอารยธรรมจีนในอดีตได้อย่างสมบูรณ์แบบ
